На брацкіх магілах не ставяць крыжоў,
І ўдовы на іх не рыдаюць -
Прыносяць сюды кветак шмат і вянкоў,
Пры вечным агні ўспамінаюць.

Ўставала раней тут на дыбкі зямля,
А зараз гранітныя пліты.
Тут лёсу ніводнай персоны няма -
Ўсе лёсы ў адзінае зліты.

А ў вечным агні бачны ўспыхнуўшы танк,
У полымі рускія хаты,
Гарыць што Смаленск і гарыць што рэйхстаг
У полымі сэрца салдата.

Ля брацкіх магіл няма слёзных удоў -
Сюды йдуць мацнейшыя людзі,
На брацкіх магілах не ставяць крыжоў...
Ад гэтага лёгка ці будзе?