Будуць вершы, будуць матэматыкі,
Доўг, пашана і няроўны бой, -
Зараз алавяныя салдацікі
Сталі на старой тут карце ў строй.

Лепей ён трымаў бы ў казарме іх
Толькі - на вайне як на вайне -
Падаюць байцы ў абедзвюх арміях,
Роўны лік на кожнай "старане".

І якая, к д’яблу, там стратэгія,
І якая тактыка, к чарцям!
Здаўся вось нейтралітэт Нарвегіі
Ордам алавяных егіпцян.

Леваю рукою Скандынавія
Ад прэстыжу збаўлена свайго, -
Ды рука рашаючая правая
Мігам аднавіла статус-кво.

Можа быць - праблемы ў выхаванні іх
І ў навучанні слабіна, -
Ды не здольна выйграваць кампаніі
Тая, ці другая старана.

Спрэчкі ў сумленні акаянныя -
Як не саграшыць перад сабой
Тут і там салдаты алавяныя, -
Хто з іх першы вытрымае бой?

Дзе вы, легкадумныя ўсе геніі,
Ці з’яўляцца часу вам няма?
Дзе вы, што цярпелі з паражэннямі
Мукі, перажытыя дарма?

Ці не вы, што неслі ў вянцы зару,
І трубілі пераможна ў рог, -
Дзе вы, прыпадобненыя Цэзару,
Што прыйшоў, убачыў, перамог?

 
 
 
 

Палкаводзец не зусім удаленькі
З непасільна-цяжкай ношай ён,
Выйшаў ў велізарныя начальнікі
Мой шасці гадоў Напалеон.

Мукі каб спыніць яго з сумненнямі,
Тых салдат палову роўна даць
Змаляваў я сінім - жарты генія, -
Ранкам бачу - сінія ляжаць.

Ганаруся поспехам, ды ўсё ж адна
Думка, што не ведае зыход;
Як рашыў ён, што загінуць іменна
Сінія, а не наадварот.