Штовечар мне запальваюцца свечкі
І вобраз твой абкурвае хай дым,
І не хачу я ведаць, час што лечыць,
Што ўсё праходзіць разам з ім.

Я болей не пазбаўлюся спакою:
Бо ўсё, што ўперад на душы было на год,
Не знаючы, яна ўзяла з сабою -
Спачатку ў порт, затым - у самалёт.

Штовечар мне запальваюцца свечкі
І вобраз твой абкурвае хай дым,
І не хачу я ведаць, час што лечыць,
Што ўсё праходзіць разам з ім.

Ў душы маёй - пустынная пустыня, -
Ну што вы сталі над пустой маёй душой!
Абрыўкі песень там і павуцінне, -
Бо ўсё астатняе яна ўзяла з сабой.

Цяпер запальвае мне вечар свечкі,
І вобраз твой абкурвае хай дым,
І не хачу я ведаць, час што лечыць,
Што ўсё праходзіць разам з ім.

Ў душы маёй - ўсе мэты без дарогі, -
Парыйцеся - не знойдзеце вы звыш,
Як дзве паўфразы і паўдыялогі,
Астатняе ўсё - Францыя, Парыж.

Няхай запальвае мне вечар свечкі,
І вобраз твой абкурвае хай дым,
Ды не хачу я ведаць, час што лечыць,
Што ўсё праходзіць разам з ім.