Կկանգնեն նավերը և կճանապարհվեն,
Բայց դառնում են նրանք հողմ-անձրևի միջnվ…
Չանցած մի կեu տարի՝ և ես կհայտնվեմ,
Որ հեռանամ նորից էլի մի կես տարnվ:

Դառնnւմ են րոլnրը, բայց n՛չ՝ ընկերդ թանկ,
Ո՚ չ ամենաuիրված, hավատարիմ կանայք։
Դառնnւմ էն րոլnրը, բայց n՛չ ՝ ով պետք է շատ...
Չե՛մ հավատում ես ինձ, չեմ վստահում քեզ, բա՛խտ:

Սակայն n՜նց եմ ուզում hnւսալ, որ սա կանցնի -
Երբեք, էլ ո՛չ մեկի նավերր չե՛ն այրի։
Ես, ինչ խոսք, ետ կգամ, nւր էլ ճամփաս տանի,
Ես, ինչ խոսք, դեռ կերգեմ՝ չանցած մի կես տարի։