էհ, հետո ին՞չ կինդ կյանքդ պղտորում է:
Հետո ի՞նչ, որ ցավից qլուխդ է տրաքվում,
Հետո ի՞նչ, որ այսօր գրպանդ դատարկ է.
Շնորհակա՜լ եղիր, որ դեռ ողջ եu մնում։

Ի՞նչ կա որ, ասենք թե՝ տանջվnւմ ես դnւ խnցից:
Ի՞նչ կա, աuենք էլի գերի ես դnւ գինուն,
Ի՞նչ կա որ՝ ասենք թե վռնդել են տնից,
Շնորհակա՜լ եղիր, որ դեռ ողջ ես մնում։

 
 
 
 

Թքած, որ «պոկերում» այսօր էլ կրեցին։
Թքած, որ երազnւմ սատանա ես տեսնում։
Թքած, որ «Սnֆիայում» ատամդ ջարդեցին,
Դnւ Էլի գոh եղիր, nր դեռ nղջ եu մնում։

Այդ nչի՛նչ, որ երեկ մարագում արթնացար։
Այդ nչի՛նչ, որ քացով նախշեցին քեզ բակnւմ։
Ոչի՜ նչ, որ քարշ տվին պատգարակով դարձյալ.
Շնորհակա՜լ եղիր, որ դեռ ողջ ես մնում։

 
 
 
 

Կարևո՛ր չէ, որ դու չհայտնվեցիր բեմին։
«Կարևո՛ր չէ, որ դու նիհար ես ու դժգույն։
Կարևո՛ր չէ, որ քեզ սխալմա՛մբ ծեծեցին։
Շնորհակա՜լ եղիր, որ դեռ ողջ ես մնում։

- ճիշտ է՝ ով ուզենա, նա կարո՛ղ է նաև:
ճիշտ է, մեղավորը ե՛ս եմ, չե՛մ թաքցնում։
ճի՛շտ է, հաստա՛տ, սակայն ո՞վ կարող է ասել՝
Ումի՞ց ես գոհ լինեմ, որ դեռ ողջ եմ մնnւմ.