Թողեցի ես Ռուuիան, էլ ես չկամ
Արցունքի ւքէյօ հե աղջիկները իմ։
Սերմացուս հիմա շաղամ Էմ միայն
Ես Ելիսեյաև օսւար դաշտերում։

Տրամվայի մեօ մէկր ղnւրu տվեց
«Ռադը քաշեց. վե՛րշ - Լլ նա չկա։
Դե թող վերuալյան սապատին էլ հենց
Ձոնի իր անqուր երqերր հխքսւ»:

Ահա լnւրեր են տսղիււ ու աոնում.
«՚ՉԷ՜, այդ ինքը չէր. մեկնել Է վաղnւց...»
«Ախ, գնացե՜լ Է...» ու առաջ ընկնում,
Տաքuու մեջ իրար գիրկ են խցկվnւմ

Իսկ ով նստել Է ինձ հետ Սիբիրամ՛
Ախպեքւացան իմ կովի օրերի,
Ասում Է. իբր. գրել եմ իրեն.
«Տխուր Է, Կանյա, թող, ինձ մոտ արի»:

Ասում են նաև խնդրել եմ՛ ետ գսղ.
Ստորացել եմ. իբր. աղաչել...
Հիմարությո՜ւն չէ՝, հազիվ թե ես» գամ.
Քանզի ոչ մի տեղ ես չեմ գնացել

Ռվ որ հտփււտտց մի րնծա նրան.
Ռր, ոնց կխայաւք վերջր րuվ լինի
Խնդրէմ, վերցրեք վunւարն hադլական.
Գործարաննէրր ամրnդջ Ռենnյի:

Ախր, ծիծադից hիմա կլացեմ
ՀավատացԷ՜լ են գաnացնքին այդ...
Իրար մի՛ անցեք ես Լ՜ մ գնացեվ.
ՈՒ չե՜մ գնալու գnւր հաւյu չունենաք.