Ես վարգում եմ, բայց վարգն իմ արիշ է՛,
Յեխ ու դարերի. շադերի միջով։
Աunւմ են, թե ես շորորաքայլ եմ՛
Ամենքրց սսւտբեր իւ1՛ ամհն ինչով

Բայց հեծյալս միշտ թամբին է ցաակամ.
Կողերիս թարմ է հետքն ասպանդակի
ՌՒqn՜հւ եմ վաqեն եu երամակnւմ.
Բայց ո՛չ թամբի տակ ե առանց uանձի

Թե պատյանում Է դաշnւյնր փակված
Աuէդից անգամ անփոա1պ է. նա:
Ես Լլ եմ հիմա թամրի տակ բանտված
1-Ււրաեււ է պաստում ւկամը ահա.

Ցավոա մի վերք է մէջքիււ մորմnքում.
ՈՒ սրսփում եմ, երբ մոտ եմ ջրին
ՈՒqո՜ ւմ եմ վսպել եu երամսւկում.
Բայց ո՛չ թամբի տակ և առանց սանձի

Ինձ թեժ պայքար Է այսօր սպասվում
Արշավ Է։ Այսօր սիրեցյալ եմ եu:
Գիաեմ. բոլորն ինձ վրա են դնում,
Բայց այդ ժոկեյն Լ խոխոում, ո՛չ ես։

Նա իմ կոդերն Է անվերջ քոթակում.
ՈՒ հռհռում են շարքերն առաջի
Ո՜նց կվազեի ես երամակում,
Որտեղ ոձ թամբ կա, ո՛չ պրկnւմ սանձի։

Իրար դեմ ոխ ու թշնամանք պահած՝
Ձիերն են ահա տեղում դոփդոփում,
Մոլեգնության մեշ, կրքով բոնված.
Ինձ ս)հտ փրվսսր են բերանխյ թափnւմ

Ամբոխն հեծյալիս լա՜վ Լ ձանաչաու
Խոշոր վարպետ է նա ձիարշավի։ ..
Ո՜նց կվսպեի ես երամակnւմ.
Բայց ո՚չ թամբի տակ և աոա՚նց սանձի:

Էլ ոսկու uարեր չեն լինի սակայն,
Ես տեդ կհասնեմ ամենից կերջnւմ.
խթան աuպնդակ կhիշեցնեմ նրան.
Քայլս կխառնեմ, կմնամ պոչում։

Չանգն Լր նա իսկույն թամբին է ցատկում
Կանխավայելքով գալիք մեծ վարձի. ՚
Ո՜նց կվսւqեի ես երամակում,
Բայց՛ ո՛չ թամբի տակ և առա՛նց սանձի։

Այս ի՜նչ եմ անում, ինձ ի՜նչ է եդել։
Սի՜թե թշնամnւu կամքն Լ. ինձ տանոմւ:
Ես ինձ պարqապեu անպոր եմ տիրել, ՚
Ետևում մնալ չեմ կարողանnւմ:

Դե, ուրեմն, Էլ ի՜նչ Է ինձ ւ(նամ.
Շպրտե՛լ ներքև նրան անխնա
ՈՒ առաջ նետվել ոնց երամակում,
Թամբի տակ, սանձով, բայց առա՛նց նրա։

Ցեխ ու քարերnվ փոսերով նրան
Պոչիցս կախված՝ քարշ տվեցի ես
ՈՒ շորորաքայլ չէի այս անգամ.
Ձգտեցի հաղթել ես ամենքի պես: