Լույսի մեջ եմ լրիվ, ամեն աչքի հարմար։
Ես անցնում եմ ահա գործին իմ առօրյա։
Միկրոֆոնր իմ դեմ ՝ աււհււ սրբանկար.
Ոչ, ո չ, այսօր իմ դեմ մի հրակնատ ե նա.

Տհաճ եմ հս, խորթ ե՚մ միկրոֆոնին այuoր -
Այո՛, ուզած մարդnւ ձայնս կqqվէնի:
Դիտեմ, եթե խաոեմ թեկոպև մի տոդով,
Անխղճորեն պիտի unւտմ իմ նա բաqմացնի։

Կողերիս տակ բեմի լnւյսերն են բարախում.
Մատնիձ լապտերներն են չարախնդամ դեմքիս.
Լուսարձակներն են ւ|սա կnդքերհից շլացնոււ.
ՈՒ տոթ է, տոթ Լ խիгտ,

Կարծես թե ավեւի խոպոտ եմ ես աաօր,
Սակայն տոնն իմ երգի չեմ հանդգնում փոխել.
Ախր, թե կորանամ, թեքվեմ հանկարծ հոդով.
Հետո ոչ մի գնով նա չի կարոդ շտկել։

О՜, անիծյալը այդ այնպես զգայուն է
Չնչին կեղծիքն անգամ որււում Է նա մեկեն.
Նրա համար՛ թքած, որ ես այսօր այն չեմ.
Է, թող այդպես լինի, կերգեմ սպնվորեն:

Կոդերիս աակ րես՜ի լnւյսերն են րարախում.
Մատնիչ լապտերներն հե չարախնդամ դեմյփււ.
Լուսարձակներն եհ ւ|սա կոդքերխյ շլացնnւսմ
ՈՒ տոթ է, տոթ է խիստ։

ճկան պարանոցով այս միկրոֆոնն ահա
Իմ դեմ պտտում է պուխն օձանման.
ՈՒ թե փորձեմ լռհլ, կխայթի անխնա.
Պիտի երգեմ այսպես ես մինչ սահ ու վախ/Հան

Տեղդ մնա, հանգիստ, ել չփորձե՛ս շարժվել
Տեսել եմ խայթս քո։ ՚՚hu գիտեմ oձ ես դու։
Իսկ ես oձ հմայող մի կախարւլ ես՛ այսաէււլ
Այսօր ես չեմ երդում, կոբրա եմ կախարդում

Կողերիս աակ րեմի լույսերն են րաբախnւմ,
Մատնիչ լապտերներն են չարախնդում դեմքիս.
Լուսարձակներն են վստ կոդքերից ՝ շլացնում,
ՈՒ տոթ Է, տոթ Է խիստ։

Ագահ, անկուշտ Է նա, անվերջ իմ բերանից
Խլում, անհագորեն կլլում Է հնչյուններ։
ճակատիս կմեխի ինը գրամ արճիճ, ՚
Կիթառն ինձ կապել Է - չեմ կարոդ ես շարժվել:

Եվ երբեք ամենն այս վախճան չի ունենա։
Ի՞նչ է միկրոֆոնն իմ։ Ո՞վ կարոդ է ասել:
Դեմքիս հանդեպ ասես նա կանթեդ է հիմա,
Բայց սուրբ չեմ ես բնավ, նա լnւյս չի արձակում։

Կոդերիս տակ բեմի (ույսներն են բաբախում.
Մատնիչ լապտերներն են չարախնդում դեմքիս
Լուսարձակներն են վառ կոդքերից շլացնում.
Ու տոթ Է, տոթ Է խիստ։

Գամմաներից պարզ են մեդեդիները իմ.
Բայց թե անկեդծ տոնից հանկարծ շեդվում եմ ես.
Միկրոֆոնի անշարժ ստվերը իմ դեմքին
Ցավոտ մի այրոցք Է թոդեում վայրկենապես։

Լուսավորված եմ ես. ամեն աչքի հասու։
Ի՛նչ Է ինձ սպասվում՝ հո՞դմքե՞ անդորր խադադ։
Միկրոֆոնը իմ դեմ - որպես նկար մի սուրբ։
Ո՛չ, ո՛չ, իմ դեմ այսօր թեժ հրակնատ Է նա։

Կոդերիս տակ բեմի լույսերն եմ բաբախում,
Մատնիչ լսւպտերներն են չարախնդում դեմքիս.
Լուսարձակներն են վառ կոդքերից շլացնում.
Ու տոթ Է, տոթ Է խիստ: