Ծիփւյ հայեփներն ել չեն արտացոլnւմ,
ՈՒ դեմք ղեմքի՝ իրար չևնք նշմարում արդեն.
Զույզևրն հասցրել են հոգնել պփփվելուց,֊
Բայց և այնպես երգն իմ ես պիպփ ավարփեմ։

Վադուց են անհրաժեշփ նnփաները
հնչևլ.
Բաժակիս մեջ՛ զինին բռնկվևլ Է,
մարել,

խnսելnւ մղումն էլ անցավ, րաոեր
չունեմ՚,
ՉԷ՛, լավ I՝ ես անձայն իմ բաժակր
քամեմ...

Կես փարի եղանակն արև չի շրայւում.
ՈՒ սաոէաւկեււև են հոգիները հագել,
ԵՎ երևի ցար եմ ես հալnցք երագnւմ,
Այս ցրփում hուշն անգամ անգոր Լ փաքացնել:

Վադուց են անհրաժեշփ նnփաները
հնչևլ.
Բաժակիս մեջ՛ զինին բռնկվևլ Է,
մարել,

խnսելnւ մղումն էլ անցավ, րաոեր
չունեմ՚,
ՉԷ՛, լավ I՝ ես անձայն իմ բաժակր
քամեմ...

Երաժշփախnւմբն արդեն հոգնած I. ու անգոր,
Փակվում Է շրջանը, հազիվ թե այն ճեղքեմ...
Բայց հանգի՛ստ։ Ես պիտի հեռանամ ժպտա|ով,
Մի-նայն է. երգն իմ ես պիտի ավարտեմ։

Վաղուց են անհրաժեշփ նոտաները
հնչել,
Բաժակիս մեջ գինին բռնկվել
Է մարել,

Խամրածեն ավելի հայեփներն
իմ դեմ...
ՉԷ, լավ Է պարզապես ես գավաթս
ջարդե՛մ։