Դե, մեր հաշվով, առանձնապես բան չենք խմել,
Չէ՛, չեմ խարում, Աստված ւ|կա. սաա, Սերգե՚յ։
Թե արադր մի քիչ կարգին քաշած լիներ,
Եդած - չեո.ած էդ հինգ շիշը մեց ի՞նչ կաներ։

Երկուսը մենք խմեցինք հենց վետերոկոս
Բայց դե նոր-նոր դեռ հավեսի Էինք րնկնում։
Հեփո, կարծեմ, կոնծում Էինք... ինչ-որ բակում։
Հեփո... հետո, որ ճիշփն ասեմ, բան չեմ հիշում։

Դափարկ փորիս քաշում Էի ես հենց շշից,
Բայց, պինդ Էի, չէր երևամ վրաս ոչինչ։
Իսկ երբ ձեր «կառքը» անկյունից ելավ մեր դեմ.
Մի-մի լիտր փորներս էինք լցրել արդեն։

Հաջորդ շիշր մի քիչ դժվար դատարկեցինք,
էդ մեկն հաստատ ավետրդ էր, համն հանեցինք։
Իսկ էն պարոնի ակնոցը երբ ջարդեցինք,
Պորփվեյնով էլ մեգ ո՜նց պեփքն է տեսել էինք։

Նա՝ էդ փիպը, ինքն աոաջինը մեգ կպավ,
Թե՝ վե՛րջ տվեք գոռգոռոցին, շուտ ցրվե՛ք տուն։
Այ, էդ «ցրվելն» անմիջապես ինձ դար եկավ.
Ու ես մի լավ ցրվո՜ւմ էի ու ցվրվո՜ւմ:

Սրոկ փվեք, թե կոպփել եմ ու հայհոյեի
Բայց, հազիվ թե. էղ ինձնից չէ, ասա, Մնրզե՚յ։
Իսկ ընկնե՞լս. դև, զլուխս Լր մի քիչ մթնել,
էդ ցավից էր ոռնոցս ողջ թադր բռնել։

Թnւյլ փկեք մի քանի խոսք ել՝ առանց թղթի։
Ի՞նչ են դպրոցն. ընպւանիքր ւավորևցրել.
Որ կյանքն ինքն է մերպևսների հախից գափ։
Ա՜յ, դրան մենք համաձայն ենք, ճիշփ չէ՞, Սերգեյ։

Քեֆը թափ՝ ինյյն էլ նnւյնր կկրկնի.
Թո՛դ հենց կյանյյր մեց արժանի պացւիժ գփնի։
Թոդեք ցնանլ), ձեգ համար էլ հեշցւ կլինի.
Ինչո՞ւ փանջվեք, թե կյանքը խիսփ պիփի լինի։

Հո հենց էնպես չի Սերյոգան գլխով անում,
Հասկանո՛ւմ է, ամե՛ն ինչից գլուխ հանում.
Իսկ թե լառ է, էդ մեկն արդեն հուզմունքից է.
Ախր, գզում, իր մեղքը նա գիտակցո՜ւմ է։ . ՚

Բաց թողեք մեգ, երեխեք են տանն սպասում,
Մեդվեդկի եմ ես գնսղու, իսկ նա՝ Խիմկի...
Ասենք, մեկ է, է( տրանսպորտ չի երևում,
Մեփրոն փակ է, իսկ ո՞ր սաքսին մեգ կվերցնի:

Որ ճիշտն ասեմ՝ վափ չի, էսփեղ մեգ հարգում են.
Խնդրե՜մ, «կսաքով» բերում՝ հանգիստ նստեցնում են։
Իսկ առավոտ ծեգին ոչ թե կանչն աք|որի.
Այլ սերժանտր մեգ կարթնացնի մարդավարի։

Մեգ համարյա թե նվագով տան կղրկեն։
ձսսւո «Բար|ոան» ինձնից, Սերգե՚յ, դեռ մի հինգնոց ունեմ։
Բայց դե մեկ է, մեգ տրված I. դժվար համփա.
Քնի՛ր, քնի՚ր. անբախտ ախպեր իմ, Սերյոգա: