Կամուրջներն այրվեցին, այլ անցումներ չկան,
ՈՒ նեղվածք է. մեր դեմ անտաո է գանգերի։
Փակված են ամենուր ելք ու մուտքերն ամեն,
ՈՒ միակն է ուղին՛ լոկ ամբոխը դեպի։
Եվ ինչպես զույգ ձիեր լծասարքի ւտվոլւ,
Ապացուցելով, որ շատ է աշխարհն այս նեղ,
Գնում է ամբոխը մի փակ շրջագծով,
ՈՒ մեծ է շրջանը, զար է կոդմնորոշվել։
Ոչ մեկի խենթ պոռթկումն, ուժը ոգեշնչման
Էլ արգելք չեն դառնա անմիտ այս պտույտին։
Մի՛թե, մի՜թե սա է շարժումն հավերժական,
Անվերջ առաջ ձգվող անվախճան մեր nւղին:
|