Ներածականին, նախաբանների ժամանակն անցավ, -
Լա՚վ է ամեն բան - չեմ խարո՛ւմ, հլւմալւ չե՚մ ձեւանամ ես.
Մեծամեծ մարդիկ արդեն կանչում են իրենց մոցւ վսփահ.
Որ նրանց համար իմ «Գայլաորսր» երգեմ հափկապես։

Ով զիփե, qnցւե լuել Լ մի տեղ բաց պացաւհանից
եվ կամ քմահաճ իր երեխեքի կամքն է կսւտալւել -
Ս՜ի խոււքոփ սաել, ցւուն է. հաււցրել մի ձալնագրրչ՝
Ասցփճանաւյոր, պատասխանատու ինչ-որ մի ընկեր։

Եվ ընցւանեկան ցւաքակ, ապահով իր շրջապատnւմ.
Լոաամվտվփ մեղմ ցոլանքի ներքո փրված ցյաւյցի,
Այնպես, որ հանկարծ հարեւաններր ոչինչ չլսևն.
Զգույշ սեոմել է նա կոճակը նոր ձայնաqրիչի:

Եվ համարյա բան յհսականալով վերջին խոսքերից՝
(Անհաճոդ ինչ-որ ժապավեն Էին հասցրել նրան)
Նա «Գայ|սարսն» Է լսել ուշադիր, նորից ու նորից,
Հետո մյուս կախում՝ իմ հին երգերից Էլի որոշ բան։

Այսպես ջանադիր ականջ ոնկով ողջը ծայրից-ծայր,
հփստ զայրանալով, որ պակւսսում են բառերը վերջին՝
Նա բարձրացրել Է խոսափողն իսկույն. «Վադը անհապաղ
Ուղարկնլ ինձ մոտ՝ առանձնասենյակ՝ «որսը» գրողին»:

Քաջության համար այսօր չեմ գցել մի բաժակ օդի, -
Ու սմպւանևլի իմ գկրտոցր հազիվ գսպևլով՝
Դռան մեջ արդեն նրա համար մի շնչով գոռացի
Հենց «Գայւաորսը»՝ uկqբից մինչ վերջ, ամբողջ կոկորդnվ:

Երևխաները գգաշացրել են, խնդրել անկասկած,
Որ ւյեմքին գnնե ժպիփ պահպանի իմ ներկայությամբ։
Բայց նա ինձ լսեց անյաւի ուշադիր, կիրթ ու բարեհաճ.
Ու վերջում անգամ վարձսպտեց ջերմ ծափահարությամբ։

Հեփո բաժակը qրնգացնևլով՝ շշին նա խվւեց,
Որ քիչ ասաջ էր հանել անկյունից գրադարակի.
Ու պոռթկաց մեկեն. «Չէ՞ որ ամենն այս իմ մասին է հենց.
Ամենքին մասին։ Ւ՝նչ գայ|եր, ի՜նչ բան, գրո՚դո փանի»:

Այսպես, վե՛րջ արդեն, ինյ-որ բան պիփի որ փnխվի հիմա -
Երեք փարի Է՝ օրական հինգ զանգ սփանnւմ եմ ես.
Մեծամեծ մարդիկ հրավիրում են իրենց մոա վսփահ,
Որ նրանց համար ես «Գայլաորսր« երգեմ հսպւկապես: