Թե ինչ-որ փեղ, գիշերվւս մեջ մի ղավաղիր
Սայթաքեցիր ու հսպ|ււ| ես քայւաւՏ արդեն.
Ս՛ի՛ թաքնվիր, մի՛ պապանձվիր. դա ինձ կանեիր..
Ես կյսեմ, քո, ձայնն իսկույն կճանաչեմ։

Խnցված ու թույլ զուսե հիմա ընկած էս դnւ ինչ որ դաշփnւմ
Քիչ համբերիր, շփապամ էմ ու hnqնnւթյուն ես չզիփեմ։
Կգնանք մենք քեq հեփ այնփէդ, ուր մինչև իսկ օդն է բուժում
Ս՜իայն արյան պահիր քո մեջ ղու մաքառիր դեռ մահվան դեմ.

Իսկ թե նժույգ ունես փակիղ, սուրա՛ անշող
Սևաբաշ ձին հենց ինքն այնտեղ քեգ կբերի,
ՈՒր բխում են անմահական պադ| աղբյուրներ.
Որ վերքերիդ պրտի լինեն սպեղանի։

ՈՒ՞ր ես արդյոք, բարեկամս, փակի ներքո՞, ճամփի կեսի՞ն,
Ի՞նչ ուղիներ, ճամփաբաժան խաչմերուկներ անցնես պիտի:
Գուցե հոգնեի ես,մո(ոյւվե՞|, քեգ թողել լոկ բախտի հույսին
ՈՒ Էլ անգո՞ր ես որոնել, գփնել ճամփան վերադարձի:

Այսփեղ ձյան փակ առուները ջինջ են այնպես.
Չես հորինի ու չես գփնի լավն ավելի։
Ոչ մեկինն են ծաղիկներն ու ծաոերն այստեղ,
Հենց կամենանք, ամբողջր մեզ կպատկանի։

Թև քայլում ես ղու հաqիվhաq՛ մինչև ծունկղ ցևխերի մեջ,
ՈՒ դեռ բոբիկ, nփքերիղ փակ քարախիճ ու սառնաջրեր.
Թեկոպ քրտնած փոշեկոլnլ, խանձկած թեկուq ու հողմածեծ,
Միևնույն Լ սողա, քա՛րշ փnւր քեq հասցրու մի կերպ այսփեղ: