Բալւստ Օկուջավայի նմանությամբ
Ընտիր շորեր ր հագնում ճշմարտությունը քնքուշ՝
Զnւգվելով միշփ խենթերի, որբ ու խեղճերի համար։
Հրապարեց ու նրան մոցւը պահեց ողջ գիշեր
Բւփ սուտը խորամանկ խաղերով խւ անհամար։

ՈՒ քուն մփավ միամիփ ճշմարփությանր խադադ,
Մանկան նման մեկնվեց ու քնի մևջ լուռ ժպփաց։
Վերմակն իր կոդմը քաշեց խորամանկ Սուփն անհապադ.
Ճշմարփnւթյասն մեջ խրվեց ու չափաqանց գոհ մնաց։

Հետո ելավ ու դեմքր ծամահոեց ծադրանքnվ. .՚
«Դե, մի կնիկ է, էլի, հեփը ի՛նչ գլուխ դնես»:
Ճշմարփությանն ու սուփը չեն փարբերվում ոչնչով,
Թե, իհարկե, մեկ առ մեկ երկուսին էլ մերկացնես։

Հյուսքից հանեց հմտորեն ժապավենը ոսկեթել,
ՈՒ շորերը թոցրեց, ժամացույցն ու փnդն առավ,
Վերջին պահին վերցրեց փասփաթղթերը նաև.
Թքեց, լկտի հայոյեց ու շտապով դուրս թոավ։

Առավոփվա դեմ միայն փեսավ՝ ինչ է կափարվել,
ՈՒ զարմացած տնտղեց ճշմարփությունը իրեն.
Ինչ-որ փեղից մեկն իսկույն ցեխ ու մար Էր վերցրե|
ՈՒ ադփոփե Էր մաքուր ճշմարփությանը արդեն:

Ժպփում էր նա, երբ իրեն քարեր էին շպրփում.
- Սու՛ փ է ամենն այղ, և |ւմ շորերն են uփի հագին...
Երկու խղճուկ ցնորյսղ թղթեր էին գրոտում՝
Հետին լուփանք թափելով ճշմարփության հասցեին։

Վիրավորում, անխնա հայհոյում էին նրան,
Կավով ցպնում ու վրան թողնում շներ կսպւաղի.
- Մի օրվա մեջ աքսորե՛լ ու կպւրե՚ւ հոզտ անգամ,
Մեր շարյյերից վռնղե՚լ, քշե՚ւ ծոցր գրոոի։

Նրա մասին թխեցին դժնի մի բանսարկություն
(ի ոեպ, և արիշների մեղքը վրան բարդեցին).
Իբր՝ մի տականք իրեն ճշմարցւության է, հաշվում.
Իսկ ինքն անհույս գինեմոլ, թշվառական է հետին։

Ճշմարտությունն հեկեկում, աստծով երդում Էր ատում.
Փողի կարոտ ու հիվանդ՝ թափաոամ Էր դոնեղուո։
Կեղտոտ սուտը նժույգ Էր գողացել մի գտարյան
ՌՒ արշավեց սրընթաց՝ ձիգ ոտքերով իր ամուր։

Հեշփ Է, սակայն բացահայտ սփի հետ յոլա գնալ.
Աչք Է ծակում ճիշտը միշտ, կրակն Էին ձեռքն ընկել:
ՈՒղեմոլոր ու անտուն դեգերում Է նա հիմա՝
հտւսափերւվ մարդկանցից, քանզի մերկ Է մնացել:

Մի խենթ այսօր էլ հանուն ճշմարտության է կռվում,
Թեև նրա ճառերում այն դեռ գոոշ իսկ չարժի.
- Կհաղթանակի ի վերջո ճշմարփությանը մաքուր,
Եթե ինքն էլ բացահայփ Սփի վարքին հեփ-ի։

Օդուց բաժին հանելով եդբայրներիդ թասակից՝
Հեփո որփեո կարթնանաս, չես գnւշակի դու հաճախ.
Կարոդ են փկլորացնել-ճշմարիփն այս է, փդե՚րք։
Նայիր՝ ահա շալվարո, հագնում է, Սnւտր խարդախ,
ժսւմացու|ւ|իդ նայում է նույն ինքր՝ Սոպւր խարդախ։
Նայիր բաqմել նժույգիդ, քշում է Սուփր իւարդաիւ: