Սեււաններ են մեխում բակում փախտակներից
ՈՒ դոմինո զարկում՝ մինչ կբացեն սուփրան։
Գարնան օրը ձիգ է ձմռան գիշերներից.
Բայց թռչում են օրերն-ա պարգե ամեն բան։

Արդեն աղոտ բռնկվել են լամպերր մինչ պատերագմյան.
Պատուհաններից Մոսկրվան աչք է ածել գերիներին.
Իսկ ինչ-որ փեդ կեսգիշերով «լեգվի» պիպփ սորից գնան.
Իսկ ինչ-որ տեղ գյւնփւրր դեռ ձեռքն հ սեդմել խորր վերքին։

Ահա բարքերը՝ ձիգ, գգասփ ու դրոշներն են թարմացվում.
Հրապարակում սալարկր փայլփլnւմ է մաքրությունից։
Բայց Ար-մուգւք են դեռ գնում էշելոններր լեփ - լեցուն.
ՈՒ թիկունքում հեցկւտում են այրիներր ս - ւոտերից։

Ջահել շուրթերի են աղբյուրները կստոցւ.
Գնված չեն հարսանյաց գարդերը նախապես -
Ռդջը ջնջեց փարավ սպեփն համընդհանուր.
Որի վերջն սպասված գալիս է վերջապես։

Ահա թղթե խաչերն արդեն ապակիներից պոկեցին,
Վարագույրները դեն փարան, կարիք չկա էլ քողարկման։
Իսկ ինչ-որ փեղ մարփից առաջ բաժանում են սպիրփ կրկին.
Դե, քշում է այն ամեն ինչ՝ թե՛ ահ ու ցուրտ, թե շուք մահվան:

Սրբապափկերներից ահա սրբում են մոտը մոմերի.
Աղոթք ու՛ երգ են արարում հոգիներն ու շարթերն անձայն.
Չի ընդհափվում, սակայն, երթը կարմիր խաչով գնացքների
ԹԵև ռադիոն հայփնnւմ է, թե՝ կորուստները մեծ չեն այնքան

Ծաղկում են ամենուր այգիները շոայ|,
Տաքանում է հոդը՝ հագար պւեդիւյ խոցված.
ԵՎ մոփ է պարգևը ոագմի գործի համար -
Թարմակ խոփից բարձր՝ գլխի փակ հոգնափաեջ։

Էլ քադաքի վրա հիմա օդապարիկներ չէն ճոճվnւմ։
Շչակներր պափրասփվnւմ են խադադnւթյունր փարփոդել:
Իսկ վաշցւային սպան գոսյե կոմրափ դաոնա մի էստ կովում.
Թեև դեո հեշ՛տ ու հասարակ նրան կարոդ են սպանել:

Ահա թշնամուց ավարված ակորդեոններն են զիլ հնչում։
Ահա լսվում են երդումներ՝ ագնի՚վ, սիրո՛վ ու հաշտ ապրենք։
Բայց դեո գնու՜մ են ու գնու՜մ է.շելոնները լետ-լեցան,
Իսկ մեգ այնպես Էր թվացել, թե թշնամի արդեն չանենք։