վարիացիաներ գնչուական թեմաներով
Ոնց քեֆս ագեր,թրևում էի, շրջում ինձ համար
ԵՎ գզում էի՝ թեթև, ու հեշփ եմ շնչում ամենուր...
Հանկարծ թախիծը՝ օձեղեն, կանաչ թախիծն հայփնվեց
ՈՒ ճարպիկ ցափկով իմ պարանոցին փաթաթվեց ամուր։

Գաղափար անգամ չունեի, թե նա ով է, ինչացու,
Իսկ ինքն ականջիս շշնջում է.«Քեզ ո՜նց եմ կարոտնլ»:
Ի՞նչ անել հիմի։ ՌՒ՞ր գնւպ արդյոք, ինչպե՞ս և - ինչու՞։
Հեչ միտք չունեի, ախր,ես կյանքս նրա հեզւ կապել:

Մենակ՝ իմ ճամփով, լավ թե վափ, մի կերպ ես գնում էի՝
Ինքս իմ գւխին փեր ու դափավոր, ես՝ ինձ տնօրեն։
Բայց,խնդրեմ, լծի ցւակ մփա ահա՝ ոնց բանող մի ձի,
Արփաքուստ խաղաղ պարզ ու միամիփ ներսիցչստանենգ

Բարբաջանք չէ սա, խիստ վնասակար մի փզի նման
Ես կպել եմ ինձ ու պոկ չեմ գափս, փանջում եմ անվերջ.
Ինքս ինձ ծեծում, մփրակում եմ ու ձաղկում անխնա, -
Էնպես որ՝ սխւպ ու հակասություն չկա խոսքիս մեջ։

Շնորհ արա, բախփ, թեկուզև փnղով ձեռք մեկնիր ղու ինձ,
Ողջ կյանքում մինչև մահ ու գերեգման,քեգ պարտք կմնամ
Թախիծն իմ՝ խղճուկ ու թոքախտավոր արարած է մի, -
Օ՚h, մի էնպիսի ցավ ու պզփժ է նա հավերժական։

Թեկուզ ջարդը փաս, առավոփները ծպփուն չի հանի,
Իսկ գիշերը - հո՛պ--հայտնվում է ու մեկնվում կողքիս։
Ախ, մեն մի գիշեր գոնե ուրիշի հեզ) նա անցկացնի,
Շան ծնունդ լինեմ, թե փեսարաններ սարքեմ ես խանդի: