Կար-չկար մեկը, ով շատ էր տեսնում՝ մանրուքն իսկ չնչին, ով, Աստված գիտե, ուր էր թափառում, որ մեկի ծոցում, Ամենակար էր ու ամենագետ, և չէր նեղացնում մինչև իսկ ճանճին, Եվ ոչ մի կնոջ՝ թեև շատ էին, գեղեցիկ էին ու չէին կոծում...