Լույսն աչքերիս ու ձեր աչքի դիմաց` Սկսում եմ ես սովորական իմ գործը, Ինչի՞ առաջ եմ ես այսօր կանգնած, Խորան թե՞ հրափող է բարձրախոսը։ Իսկ բարձրախոսն, ասես, ինձ հետ չունի, Ու հոգնեցնող է ձայնս, համաձայն եմ, Իմ ամենաչնչին սուտ հնչյունի Կուժեղացնի կեղծիքը անպայման նա։                 Այսօր հոգիս կոկորդս է եկել, Եզրագծին է իմ լարվածությունը, Բայց բարձրախոսը չի ների, եթե Փոխեմ խռպոտ ձայնիս տոնայնությունը։         Լսում է նա, գրողն իրեն տանի, Ամենափոքր սխալը ձայնի մեջ իմ, Տրամադրությանս վրա թքած ունի, Ստուգում է նա` արդյոք իմ երգը կեղծ չէ։ Քո պիրկ վզին գլուխդ ես ճոճում, Տեսնում եմ` դու քո խայթն արդեն լարել ես, Այս ծուղակից չկա ոչ մի պրծում, Կրծքիս վրա սև օձ եմ տաքացրել ես։                 Կիթառը իմ ձեռքերս է կապում, Դու խժռում ես իմ ամեն մի խոսքը, Եթե լռեմ` խավարն է ինձ սպառնում, Ես սուրբ չեմ, ու կանթեղ չէ բարձրախոսը։         Իմ մեղեդին շատ պարզ է ու շիտակ, Բայց հենց մի քիչ շեղվում են նոտաները, Դեմքիս իջնում է սթափեցնող ապտակ` Բարձրախոսի անշարժ ու ծանր ստվերը։ Լույսն աչքերիս ու ձեր աչքի դիմաց` Անում եմ ես սովորական իմ գործը, Գիտեմ` ինչի առաջ եմ ես կանգնած, Խորան չէ, հրափո´ղ է բարձրախոսը...        
© Արեգ Նազարյան. Թարգմանություն, ?
© Արեգ Նազարյան. Audio, 2018