Ինձ համար հարսնացուն արտասվում է սրտանց,
Իմ տեղակ ւողերքը կփակեն պարտքերն իմ,
Այլ մարդիկ դեռ կերգեն երգերս մնացած,
Եվ գուցե ինձ համար կխմի թշնամին։

Այլևս չեն տալ|ւս շահեկան գրքեր ինձ,
Եվ կիթառն իմ արդեն լար չունի,
Ինձ ւլրկհլ վերևից, գրկել են ներքևից,
Զրկել են շողերից արևի և լուսնի։

Ինձ ագատ լինելու իրավունք չի տրված,
Այլ քայլել՝ դռնից պատ անդադար.
Ինձ ձախն է արգեւված, ինձ աջն է արգելված,
Երագներն եԱ մնում ու երկԱի մի պատառ։

Երագներ այն մասին, թե ինչպես դուրս կելնեմ.
Երբ հանեն կողպեքն ու կիթառն իմ հետ տան,
Թե ովքեր կսպասեն, ինձ ինչպես կգրկեն
Եվ ինչքան, ինչպիսի երգեր դեռ ինձ կտան։