Հետևում են և՛ մենախուց, և՛ դատ, Ե՛վ դատախազ, դատավոր ու փաստաբան. Հիմա արդեն սպասում եմ, թե ուր, ինձ ուր կուղարկեն, Ուր կուղարկեն աշխատելու անվճար։ Մեր ջան, սրտանց արտասվիր, Միտք արա և գաշակիր, Թե ուր, ինձ ուր կուղարկեն։ Մե՚ր ջան, սրտանց արտասվիր, Իսկ ինձ համար թքած բան է, իմացի՝ր, Թե ուր, ինձ ուր կուղարկեն։ Ծանրոցները Վարկուտա ուշ են հասնում, Իսկ Մագադան՝ մի քիչ արագ թերևս, Բայց բոլորը, բոլորն այնտեղ ախր գայլ են, տականքներ ու անաuուլն» Ու, ինչ ծանրոց, ականջներս կտեսնեմ։ Մե՚ր ջան, սրտանց արտասվիր, Միտք արա և գուշակիր, Թե ուր, ինձ ուր կուղարկեն։ Մե՚ր ջան, սրտանց արտասվիր, Իսկ ինձ համար թքած բան է, իմացի՝ր. Թե ուր, ինձ ուր կուղարկեն։ Ա՛յ, լսում եմ՝ գալիս են տուն, որ ինձ տանեն, Դուռը բացում, ինձ հանում են իմ քնից, Ու հենց հիմա, ա՛յ, հենց հիմա ինձ ինչ-որ տեղ կտանեն, Թե ուր, կեղտեր, չհայտնեցին դարձյալ ինձ։ Ս՜ե՚ր ջան, էլի արտասվիր, Ս՜իտք արա և գուշակիր, Թ՛ե ուր, ինձ ուր կուղարկեն։ Մեր ջան, սրտանց արտասվիր. Իսկ ինձ համար թքած բան է, իմացի՛ր, Թե ուր, ինձ ուր կուղարկեն։ Տեղ հասանբ մենք՜ կայարան ու հայհոյանք, Բայց, փառք աստծո, թութուն գոնե կճարվի, Այսւոեղ միայն մեզ ասացին, որ տանում են Տմուտարական, Իս՚չ-որ մի տեղ՝ թերակղզում Կոլայի։ Ս՜ե՛ր ջան, էլի արտասվիր, Ս՚իւոք արա և գուշակիր, Թե ուր, ինձ ուր կուղարկեն։ Մեր ջան, էլ մի՛ արտասվիր, Այլ միտք արա, գուշակի՛ր, Թե երբ ինձ հետ կբերեն։
© Հովհաննես Սարոյանի. Թարգմանություն, 2007