Անչափ մռայլ մի եղանակ է Պեկինում,
Մեզ մոտ ահա ծխելու կարճ դադար է դեռ,
Մենք Տամբովի գործարանից ենք ձեզ գրում,
Վտանգավո՛ր արկածների սիրահարներ:
Նրանով, որ պայմանագիր չկնքեցիք,
Ողջ ազգերին պատճառեցիք գլխացավանք,
Եվ փաստերը խեղաթյուրած ցույց տվեցիք,
Որ գեներալ դը Գոլն է ձեզ ավելի թանկ:
Ե՛վ սիրելի, և՛ թանկ է մեզ ցանկացած օր,
Բայց թե նույնիսկ հիշենք դեպքեր վաղնջական,
Ապա այդ դուք հնարեցիք վառոդ մի օր,
Դուք շինեցիք հսկա պարիսպը Չինական:
Մենք լավ գիտենք, որ ձեր թիվը քիչ չի այնքան,
Որ կործանեք երեք հարյուր միլիոն մարդու,
Բայց մի բանում համոզված ենք, աստված վկա,
Ընկեր Մաոն անչափ շատ է ապրել ուզում:
Երբ բրինձը ջրով էիք դուք կուլ տալիս,
Ձեզ օգնություն ցույց տվեցինք անշահաբեր,
Եվ, իհարկե, դուք ռուսական հաց ծամելիս
Չէիք խոսում օպորտունիզմ կոչվածից դեռ:
Վախենում եք, որ փոխվրեժ լինի Բոննում,
Որ մեզանից Վաշինգտոնը անցնի առաջ,
Սակայն ինքը` Խրուշչովն է ասել ՄԱԿ-ում,
Որ մենք այդժամ կլացացնենք մերը նրանց:
Ձեզ ո՛չ արկեր, ո՛չ էլ ռումբեր հարկավոր չեն,
Կռվի հրդեհ մի՛ բորբոքեք ամենևին,
Թե պետք լինի, ցույց կտանք, որ մեզ ճանաչեն
Լոկ պատասխան մի հարվածով միջուկային:
Իսկ թե քոր է, ապա անգործ մի՛ տառապեք,
Ինչքան ասեք` կատարելու գործ ունեք դեռ.
Տրորեցե՛ք ճանճերին կամ ծի՛նն իջեցրեք,
Ոչնչացրե՛ք ճնճղուկներին ձեր շատակեր:
Եվ իզուր եք մեր կենցաղով տեղեկանում,
Մենք ինքներս ծանոթ ենք մեր ինչինչոցին,
Մեր Կենտկոմը այս է գրել փակ նամակում,
Մենք տալիս ենք հավանություն նրա գծին:
|