Անչափ մռայլ մի եղանակ է Պեկինում, Մեզ մոտ ահա ծխելու կարճ դադար է դեռ, Մենք Տամբովի գործարանից ենք ձեզ գրում, Վտանգավո՛ր արկածների սիրահարներ: Նրանով, որ պայմանագիր չկնքեցիք, Ողջ ազգերին պատճառեցիք գլխացավանք, Եվ փաստերը խեղաթյուրած ցույց տվեցիք, Որ գեներալ դը Գոլն է ձեզ ավելի թանկ: Ե՛վ սիրելի, և՛ թանկ է մեզ ցանկացած օր, Բայց թե նույնիսկ հիշենք դեպքեր վաղնջական, Ապա այդ դուք հնարեցիք վառոդ մի օր, Դուք շինեցիք հսկա պարիսպը Չինական: Մենք լավ գիտենք, որ ձեր թիվը քիչ չի այնքան, Որ կործանեք երեք հարյուր միլիոն մարդու, Բայց մի բանում համոզված ենք, աստված վկա, Ընկեր Մաոն անչափ շատ է ապրել ուզում: Երբ բրինձը ջրով էիք դուք կուլ տալիս, Ձեզ օգնություն ցույց տվեցինք անշահաբեր, Եվ, իհարկե, դուք ռուսական հաց ծամելիս Չէիք խոսում օպորտունիզմ կոչվածից դեռ: Վախենում եք, որ փոխվրեժ լինի Բոննում, Որ մեզանից Վաշինգտոնը անցնի առաջ, Սակայն ինքը` Խրուշչովն է ասել ՄԱԿ-ում, Որ մենք այդժամ կլացացնենք մերը նրանց: Ձեզ ո՛չ արկեր, ո՛չ էլ ռումբեր հարկավոր չեն, Կռվի հրդեհ մի՛ բորբոքեք ամենևին, Թե պետք լինի, ցույց կտանք, որ մեզ ճանաչեն Լոկ պատասխան մի հարվածով միջուկային: Իսկ թե քոր է, ապա անգործ մի՛ տառապեք, Ինչքան ասեք` կատարելու գործ ունեք դեռ. Տրորեցե՛ք ճանճերին կամ ծի՛նն իջեցրեք, Ոչնչացրե՛ք ճնճղուկներին ձեր շատակեր: Եվ իզուր եք մեր կենցաղով տեղեկանում, Մենք ինքներս ծանոթ ենք մեր ինչինչոցին, Մեր Կենտկոմը այս է գրել փակ նամակում, Մենք տալիս ենք հավանություն նրա գծին:
© Հովհաննես Սարոյանի. Թարգմանություն, 2007