Ես վեցերորդ կարգի փականագործ էի,
Եվ փողերս լրիվ տալիս էի քամուն,
Իսկ ստանում էի միշտ էլ, ինչքան պետք էր
Եվ հավելյալ պարգև ամեն եռամսյակում։

Երե մարդ խմում է, հասկանում եք, կարծեմ,
Ինչ-որ բան էլ պիտի որ ունենա կողքից.
Սի երկու քած ունեմ Ս՜ոսկվայում արդեն՝
Ո-յսպանում ապրող հարսնացոփց բացի։

Նամակներ ու ծանրոց ուղարկում եմ Ո-յազան,
Իսկ քածերիս տանում հա՛մ ինձ, հա՛մ գինիներ,
Ամեն մի իրիկունն ինձ պատիժ է միայն,
Տառապանք է դառնում յուրաքանչյուր գիշեր։

Տեսա, որ օր օրի մի հալումաշ մարդ եմ.
Կա՛մ խոտան եմ տափս, կա՛մ ամեն օր վիճում,
Եվ ոչ միայն ռոճիկս չի հերիքում արդեն,
Այլև պարգևներս՜ եռամսյակի վերջում։

Երբ կապտուկ ու կնճիռ տեսա դեմքիս գանանկ,
Այդ ժամանակ նրանց ես ասացի մտքում.
Առը հա՛ ձեզ, ինձ իմ առողջությունն է թանկ,
Դուք ձեզ համար ուրիշ զոհեր փնտրեք կյանքում։

Եթե իմանային՛ ինչքա՜ն լավ եմ զգամ,
Տեսնող լիներ մեկն ինձ... Հրաշալի՜ վիճակ.
Իմ փողերը լրիվ ես մենակ եմ խմում,
Դեռ պարգևն էլ ավել ամեն մի եռամսյակ։