Չդիմացա, զզվեցի իմ առաջին ժամկետից, ՚ Մի տարի էլ կտան ինձ, զուցե և չորս, չգիտեմ, Սակայն, աղերը, ուզում եմ, որ դուք նամակ գրեք ինձ՝ Էդտեղ՝ ագատ աշխարհում, ձեր գործերը ինչպե՞ս են։ Ի՞նչ եք խմում դուք էդտեղ։ ՍՆնք համարյա չենք խմում, Էստեղ միայն ձյուն է պաղ եղանակին արեոտ, Մանրամասն ինձ գրեք, թե դարսն ինչ է կատարվում, Թե չէ էստեղ, էստեղ՝ հեչ, լոկ ձանձրույթ է ու կարոտ։ Որ իմանաք՝ բոլորիդ ո՜նց եմ հիմա կարոտել, Ո՜նց եմ ուզում տեսնել ձեր մռութները սիրելի, Իսկ ինչպե՞ս է Նադյախան. հիմա ո՞ւմ է նա ճարել, Թե մենակ է, էդ դեպքում ասեք ինքն էլ թող գրի։ Սարսափելիս, օ՜, միայն Դատաստանն է երևի, Ձեր նամակը, ես գիտեմ, ինձ կփրկի նրանից, եթե նույնիսկ նամակն ինձ սրանց մեղքով չհասնի, Միևնույն է, իսկապես, տղե՚րք, նամակ գրեք ինձ։
© Հովհաննես Սարոյանի. Թարգմանություն, 2007