Թե հանկարծ ընկերդ քեզ թվաց
Ոչ ընկեր, ո՛չ անգամ ախոյան.
Թե իսկույն չջոկես՝ ով է նա,
Լա՞վը, թե՞ սրիկա,

Տղային լեռս՚երը դու ձգի՛ր, վտանգիր,
Միայնակ մի՛ թոդ ու մի՛ լքիր,
Պարանով քհգ կապված թոդ մնա,
Կիմանաս՜ ով է նա։

Թե տղան լեռներում անծպտուն
Թթվում է վախեցած ու՝ ցած...
Սաոույցին ոտք դնում, կծկվում,
Գայթամ է ու ճչում,

Ուրեմն օտար է քո կողքին,
Նրան մի՛ հայհոյիր, այլ քշի՛ր,
Այդպիսին գործ չունի վերևում, և այստեղ
Նմանին չեն երգում:

Իսկ եթե անտրտունջ, չար ու մունջ
Գալիս է նա մռայլ, բայց համառ,
Ու երբ դու ընկնում ես գահավեժ,
Տնքում է, բայց պահում,

Թե քեզ հետ գնում է՝ ոնց կռվի,
Գինովցած կանգնում է բարձունքի,
Ուրեմն քեզ նման անվարան
Վստահիր դու նրան։