Ո՜նց կլինի՝ կնոջդ հետ կա|ած ես դու,
Ո՜նց կլինի՝ խուլ ցավում է գլուխդ դեռ,
Ո՜նց կլինի՝ թալանեցին շքամուտքում, ՚
Շնորհակալ պիտի լինես, որ ողջ ես դեռ։

Ի՜նչ մեծ բան է, թե տառապում ես ուռուցքից,
Ի՜նչ մեծ րան հ, թե բռնել է խմելատենդ,
Ի՜նչ մեծ բան է, թե քշել են քեգ քո տանից,
Շնորհակալ պիտի լինես, որ ողջ ես դեռ։

 
 
 
 

Թքա՜ծ, մեռավ թե պոկերի խաղընկերդ,
Թքա՜ծ, եթե երազվում են տան հոգիներ,
Թքա՜ծ ջարդել են «ՍոֆիոսՏ» ատամներդ,
Շնորհակալ պիտի լինես, որ ողջ ես դեռ։

Ի՜նչ անենք, որ երեկ թեփի մեջ քնեցիր,
Ի՜նչ անենք, որ քո ծնոտն են ոտքով ջարդել,
Ի՜նչ անենք, որ պատգարակով քաշ տվեցին,
Շնորհակալ պիտի լինես, որ ողջ ես դեռ։

 
 
 
 

 
 
 
 

Հա՛. ճիշտ է՝ լոկ նա կարոդ է, ով ունի իղձ,
Հա՛, ճիշտ է ես մեղավոր եմ, աստված ինձ հետ,
Հա՛. ճիշտ է, բայց մի բան ահա տանջում է ինձ,
Եււ ո՞ւմ լինեմ շնորհակալ, որ ողջ եմ դեռ։