İstəmirəm faciəli ola sonluğum,
İstəmirəm yarı yolda qırılsın nəsə,
Mənə yoxdur yayın-qışın isti-soyuğu,
Dodağımda bir şən nəğmə çiçəklənməsə.

Mən sevmirəm sırtıqvari ərkyanalığı,
Tanıyıram namərdi də, mərdi də gözdən,
Mən sevmirəm biri əgər dəvəsayağı,
Oxuyursa məktubumu çiynimin üstdən.

Mən sevmirəm yarım sözü, yarım kəlməni,
Xoşlamıram oxu atıb, yayı gizləyəm,
Mən sevmirəm kürəyimə dəyən gülləni,
Mən ümumən atışmanın əleyhinəyəm.

Mən sevmirəm o düzü ki, qeybətlə bişə,
Şübhə qurdu elə qurddur, ölü, ya diri,
Ya pişiyi tumarladın, quyruqdan başa,
Eyni şeydir, ya şüşəyə sürtdün dəmiri.

Mən sevmirəm başdan aşan arxayınlığı,
Daha xoşdur, yoxuş yolda tormoz tutmaya,
Qəmlənirəm, bu dünyada hökmranlığı,
Kişilik yox, nakişilik edibdi maya.

Mən sevmirəm qanad görəm çilik-çilikdir,
Sınmaqdansa İsa kimi çarmıxa gəril,
Bilirəm ki, zorakılıq nakişilikdir,
Bilirəm ki, gücsüzlük də kişilik deyil.

Od olaram günahsıza kötək toxunsa,
Əgər qorxsam, lənət olsun özümə mənim,
“Dərdini aç” - deyib mənə üz vurmaqdansa,
Məncə xoşdur, tüpürsələr üzümə mənim.

Mən sevmirəm manejləri, arenaları,
Durub orda manat-manat milyon gözləyəm,
Lap desələr “dəyişəcək bu dünya bir gün”,
Mən onsuz da həmin günü görməyəcəyəm.