Послушајте ја сите песничкава куса, ви ја раскажувам јас, папагалот гусар. Роден сум во илјада и некоја година, во тропски предели е мојата родина, од татко какаду-папагал по име Орел ама неписмен а и никогаш не зборел. Но наскоро во идилата доживеав стрес, ме слови траперот Фернандо Кортес, а татко ми не повте да понуди откуп, му текна за тоа, не беше до толку глуп, ама за зборењето си беше ептен труп. И тогаш, поучен од немоќта на тате стар, три збора научив од човечкиот репертоар: «Карамба!» «Коррида!» и «Ѓавол да те земе!», ги повторував и така го арчев моето време. Послушајте ја сите песничкава куса, ви ја раскажувам јас, папагалот гусар. Еднаш бура бродот речиси го здроби а животот нова јазична насока доби: англиски брод нападна за да нѐ плени но се браневме од гусарите-џентлмени. Со борба гради-в-гради тие се пробија, па покрај морнарите и мене ме заробија но ме третираа како гулаб од епифанија, тоа Англичаните не беа ситна боранија оти по цел свет е гусарската Британија. Поткуп ми нудеа, за јас, кралскиот какаду, по нивно да ги поздравувам со «хаудујуду» ама за инат верглав, нека им биде бреме: «Карамба», «Корида» и «Ѓавол да те земе!» Послушајте ја сите песничкава куса, ви ја раскажувам јас, папагалот гусар. Со гусари јас минав цел век и ете беља, едно пијано капетаниште, ачик сељак, ме продаде за грош оти сум го заморувал, а јас тајно веќе неколку јазици зборував! Турскиот паша на газ падна кога реков: «Селам, сета среќа твоја да е од веков!» И се гордееше кога пред неговата свита почнав на арапски да пишувам и читам а како капак на сето, и икебана да китам. Ебаго, Индија сум ја видел, Иран и Ирак, индивидуа сум јас а не папагалски чирак! А кој не ми верува, од заостанато е племе: Карамба, Корида и ѓаволот нека го земе!
© Љубомир Бочваров. Превод, 2013