Пословицата звучи китнесто и со стил: не му се восхитувај на ланскиот снег, не враќај се кајшто некогаш рајот бил, туку освои го далекуисточниот брег. Дека е сурова, природата не се срами, да се стаса таму е приказно и за слава. Таму секоја средба со неа е ко цунами, со бури во душата и бара бистра глава. Не може да се купи овдешниот спокој, но таму да се вратиш мисла ќе те гони, така на поговорката ќе ѝ брцнеш в око а момците се среќни што пак си со нив! Ете како природата ти приредува драми, па тука деновите и потешки ти се чинат! Во тебе се родило носталгично цунами и чезнееш по животот на истокот минат! Морето е мирно, но низ светот нема мир, радарот и без облак опасности предвидува: тамам сал гулаб да лета на небесната шир - дига тревога дека токму цунами наидува! За војниците наздравете дружно па и сами! Цунамито е само пискот од дрвена обоа! Бидуваат несреќи и пострашни од цунами но и радости има посилни одошто е тоа!
© Љубомир Бочваров. Превод, 2013