Пословицата звучи китнесто и со стил:
не му се восхитувај на ланскиот снег,
не враќај се кајшто некогаш рајот бил,
туку освои го далекуисточниот брег.

Дека е сурова, природата не се срами,
да се стаса таму е приказно и за слава.
Таму секоја средба со неа е ко цунами,
со бури во душата и бара бистра глава.

Не може да се купи овдешниот спокој,
но таму да се вратиш мисла ќе те гони,
така на поговорката ќе ѝ брцнеш в око
а момците се среќни што пак си со нив!

Ете како природата ти приредува драми,
па тука деновите и потешки ти се чинат!
Во тебе се родило носталгично цунами
и чезнееш по животот на истокот минат!

Морето е мирно, но низ светот нема мир,
радарот и без облак опасности предвидува:
тамам сал гулаб да лета на небесната шир -
дига тревога дека токму цунами наидува!

За војниците наздравете дружно па и сами!
Цунамито е само пискот од дрвена обоа!
Бидуваат несреќи и пострашни од цунами
но и радости има посилни одошто е тоа!