ჩემს მეზობელს მოვლილი აქვს ქვეყანა. - არვინ იცის, რისთვის მიდი-მოდის. სხვის საქმეში არ ვეჩრები, მაგრამ ვიბოღმები, ძალზე გული მომდის. მის ფანჯრებზე დიბა- ატლასს ვხედავ, მისი ცოლი დაფლატუნობს ხალათში, - რომ მომცემდნენ მეც მისოდენ ხელფასს, ურანს ვნახავ მე მოსკოვის ასფალტში! ტყუილია ხალხის მიეთ-მოეთი, - ის არასდროს არ ირჯება ამაოდ: რას დაეძებს? ფულები ხომ შემოსდის - ღმერთო ჩემო, რა მაყუთში ბანაობს!.. მისი ვაჟიც კარგი ხვითო ვინმეა, გუშინდელი წაქცევისა არ იყოს - შეგნებულად დამიმსხვრია სურა და მეც სამმაგად ვამზღვევინე მამიკოს. ის შაურზე მანეთს არის ნაჩვევი?! მაშ, მიხადოს თავხედობის ჯარიმა! არა, მისი კი არა მშურს, ისე - სიმართლის და კაცურობის ჯავრი მაქვს. ...მე მათ ისეთ სიმყუდროვეს შევუქმნი, ხვალვე ჩვენი მეზობლობაც მორჩეს, - მათ ჯიბეში ჩეჩქივით აქვთ ფულები, ჩვენ არყისთვის ვაკოწიწებთ გროშებს!
© თინა შიოშვილმა. თარგმანი, 2005