Дагжим хуйтенд, дагжим хуйтенд
Дасаж сурсан газраас маань
Брест ч юм уу, Минск руу
Биднийг дуудаад байх юм,
Дагжим хуйтэнд, дагжим хуйтенд

Нэг л учраас, нэг л учраас,
Нутгийн минь улиангараас холдуулж,
Өөр газарт л баясгалантай бадаг юм шиг.
Илүү хүйтэн нутаг руу дуудаад байх нь
Цаана л учиртай, цаана л учиртай.

Гэртээ байхад хичнээн дулаахан ч
Гэнэтийн учрал, шинэ нөхөд
Дутагдаад байх шиг санагдаад,
Биднүүс өөрсдөө даардаг юм шиг,
Тэднүүстэй хамт л дулаацах юм шиг.

Тэдэнтэй хамт байхад
Дулаацдаг ч гэлээ, сэтгэл минь,
Гэртээ тэгээд харьдаг шүү дээ.
Бидний од хаана байна?
Энд үү, тэнд үү?