Уртаҡташ ҡәбергә тәре, ай ҡуйылмай, Өҫтөнә йәш толдар йәш ҡоймай. Ташында гөл яна - ят ҡулдан ҡуҙ ала, Мәңгелек тандыр ут ялҡынлай. Яңыраҡ был ерҙә сәсрәгән ер үргә! Ә бөгөн - һәйкәлдәр граниттан. Барыһы бер булып береккән мәңгегә, Юҡ бында берәмек яҙмыштар. Мәңгелек ут бит ул - ялпылдап янған танк, Ялҡындан көйгән ил өйҙәре, Ялҡынлы-һөрөмлө Смоленск һәм Рейхстаг, Һалдаттың ялҡынлы йөрәге... Уртаҡташ ҡәберҙә йәш толдар йәш ҡоймай, Һоҡланып килеүсе күберәк. Ул уртаҡ ҡәбергә тәре, ай ҡуйылмай... Тик кемгә һуң бынан ең(е)лерәк?
© Дамир Шарафутдинов. Тәржемә, 2014