Бизниң пәза егиз һәм
очуқти,
Һели унда қара қузғун
учмақта.

Ана жутниң иссиқ бағрин от
қучти,
Гүлстанлар гүлхан болуп
янмақта.

Күл болғанда бағлардики
чечәкләр,
Өгүзләрдин безип кәтти
ләйләкләр.

Башақларниң рәңги болған
қәһрива,
Үлгәрмидуқ нәп­ризқини
жиғишқа.

Етизларда әнди өлүм
қәһри бар,
Қаримас у жиғизар вә
қери­яшқа.

Һәммә қачти бала­қаза,
апәттин,
Қалди пәқәт - әгип учқан
қарғилар.

Күз болмастин йетип кәлди
зимистан,
Нахшилардин қалмиди һеч
әсәр­нам.

Безип кәтти қәлбимиздин
муһәббәт,
Қалди пәқәт ғәзәп билән
зор нәпрәт.

Күл болғанда бағлардики
чечәкләр,
Өгүзләрдин безип кәтти
ләйләкләр.

Орманларму мунда еғир
товлайду,
Дәрия­көлләр қандақту бир
муң чекәр.

Һәммисиниң сориғи бар
дунияда,
Аман болсаң нахша ейтар
күн келәр.

Һәммә қачти бала­қаза,
апәттин,
Ләйләп учар ләйләклирим
нәкәтти?