У пок эди мисли опппоқ қор, Қундуздек лой... Бу не синоат? Қўл куйдирар унинг мактуби Ҳақиқатга дуч келар тоқат. Изтироб не, ғам не билмасман, Кўз ёшимни қуритар шамол. Изим кўма олмас изғирин, Отимга дард келтирмас малол. Сохталигин билмасдим бу юз, Ғалат ўйин топмай интиҳо. Мағлуб бўлдим дилдан ишониб Умидимга сўнгги имтиҳон. Изтироб не, ғам не билмасман, Кўз ёшимни қуритар шамол. Изим кўма олмас изғирин, Отимга дард келтирмас малол. Қолдираман энди ортимда Бу оч осмон остида эзгин. Кўз ёш билан қорга кўмилган Бинафшаю, чиннигул атрин. Изтироб не, ғам не билмасман, Кўз ёшимни қуритар шамол. Изим кўма олмас изғирин, Отимга дард келтирмас малол.
© Амиркул Карим. Таржима, 2005