Кетдим, Рассеада қолмади жисмим! Йиғлаб қолди мени ёқтирган қизлар. Энди уруғимни бағрига олар Бегона Елисей боғлари «Сиз»лаб. Пресняда ким дер трамвайда бот: - Ниҳоят, жуфтакни урибди, ҳа, йўқ! Версалдаги сарой ҳақидаги ёт Шеърин ўша ерда ёзсин, кўнглим тўқ! Таксигаўтирсам, ғудраб ортимдан: - Кетган бошқа экан, - дейишар. - Сўра... - Э-э, бошқа денг?.. - Қарашиб зимдан Миш-миш ижодкорин сўкишга ўрар. фуқаро жангида бирга бўлганим, Бирга Магаданда ўтирганим - чол: "Ваня, мен Парижда, сен ҳам кел, иним», - Дея хат ёзганим ҳақда очар фол. Қайтишни ихтиёр этган эмишман, Ялиниб, ёлвориб, бўлмиш кўзим лўқ. Қўйинге! Юртимга келмасам керак, Чунки ҳали-бери кетганим ҳам йўқ! Айримлар совғага қилар ишора, Кинодаги каби хуш бир ниҳоя, - Кел, олгин, сенгадир Зафар минори! Рено заводини олсанг - кифоя! Мен ётиб куламан, қотиб куламан, Қандай ишондингиз иғвога - мубҳам? Асло кетганим йўқ - безовта бўлманг, Умид ҳам қилмангиз - кетмагайман ҳам!
© Амиркул Карим. Таржима, 2005