Шундай бўлди, севдим, чекдим ғам.
Орзу эди унинг висоли.
Оппоқ отда фаришта мисол
Тушларимга кирарди холи.

Доноларнинг сўзин унутиб,
Изларини босдим лабимга.
Эй, дилрабо гуноҳ малаги,
Эй сароб бахт, қисматинг нима?

Кўнглимизда яшнаб баҳорлар,
Бегонадек эди дарду ғам.
Ишқ ўтида сармаст бошларга
Ётдек эди ҳатто соғинч ҳам.

Энди қўзда ёшла куламан,
Кафан бичиб солгум жонимни.
Зеро қўрқув, ўлим нафаси
Музлатади қайноқ қонимни.

Билдим, энди айтмасман қўшиқ,
Билдим, энди тушлар кўрмасман.
Кечирганим барчаси сароб,
Рўёлардан кунлар ўрмасман.

Ийд либосин қолдиғин ўтга
Отиб, созим торин юламан.
Сохта умид қули бўлгунча
Лофга тобе бўлмай ўламан!