Мен қирувчи «Як»ман, моторим сайрар,
Осмон менга кичик черковдек худди.
Ичимда учувчи керилиб яйрар,
Ким кирувчи - уми, менми(?), унутди.

Бу жангда «юнкерсни» туширдим уриб,
Мен уни бопладим, хохлаганимдек.
Жонимга тегди лек хар ёнга буриб,
Ичимдаги анов, ўтирмасдан тек.

Илма тешик бўлдим аввалги жангда,
Ямоқ солди талай менга чилангар.
Бугун хам ичимда ўтирган банда,
Дабдала қиляпти мени бешбаттар.

Тузуроқ бошқаргин ундан кўра сан,
Бас, етар, бўйсунмам хеч энди санга!
Хайронман, намунча яхши кўрасан
Кучинг тенг бўлмасдан, киришни жанга?

Оркадан «миссершмитт» тушиб олди-ёв,
Кетиш керак тезроқ, чарчадим ахир!
Ёқилги хам нолга тушиб колди, хўв,
Ишлаяпти аранг мотор хам, хир-хир.

Ёвни лек айланиб ўттирди кескин,
Қисқа бир ўт очиб, уни тутатдим!
Ичимдаги эса ўтирган худбин,
Деяпти: рақибни ўзим қулатдим.

Тоқатни хам ахир чегараси бор,
Илма-тешик қилди мени яна ўқ.
Ичимда ўтирган лек шумни зинхор
Ахволдаман қандай, яна иши йўқ!

Ана, ўлди, чоғи, ўзи хам ўқ еб,
Ётибди штурвалга боши эгилиб.
Мен хам, мана, нетай, шу ўжарни деб,
Портлайдиган бўлдим ерга урилиб!