Bän sevmeerim o ölümnü sonuçları,
Hem hiç yorgunnuum bu ömürdän.
Bän sevmeerim fasıl vakıtları,
Açan şennik hiç esmeer türkümdän.

Ţinizmayı bän sevmeerim heptän,
Bän açmêêrım o şaşmaya yınancımı,
Hem sevmeerim, açan hep arkadan,
Kimnärsa okuyêr kiyadımı.

Bän sevmeerim, açan salt yarıya,
Yada sözü keserlär ortadan.
Hem da, açan ateş ederlär arkadan,
Karşıyım bän, açan urêrlar karşıdan.

Hiç yok gözüm göriym lafetmeyi,
Şüpä kurtlarını hem şan iinesini,
Şişelerdä demirlän çiziyi,
Yada, açan yapêrlar tersini.

Bän sevmeerim o tok kanırıklıı,
Bana kolay hep tormozsuz gezmää!
Yazık, ani geldi o “nam” lafın kıtlıı,
Şindi namda var - laf salt gezdirmää.

Açan görerim o kırık kanatları,
Acızgannıım hiç yok, te bu te takaza:
Bän sevmeerim zorluu, mamakları,
Canım salt acıyêr o Hristoza.

Hiç sevmeerim, açan olêrım bän korkak,
Hem da, açan kabaatsıza lobut düşer,
Güçlüyüm sokulduynan canıma ahmak,
Hem taa beter, açan orêy o tükürer.

Fasıl bana arena, manejlar,
Orda bozêrlar rubliyä milionu,
Ko ilerdä olsun diişilmeklär,
Hiç bir kerä bän sevmiycam bunu.