Ёлум шо ёл - аз къыйыным, кёп тынчым.
Йыр гюч бере тынышыма, оюма.
Пашманлыгъым булан бир гюн сагъынчым
Йылан болуп чырмалмасмы боюма!

Сагъынчымны унутдура шат ёллар.
О енгилмей: "Мен сагъынып оьлдюм..." - дей.
Къурч юрегим ондан нечик къутулар?
Къутулмадым, юрюсем де чул бермей.

Янгыз бусам, къайда сюйсем - шагьра ёл,
Оьз-оьзюме оьзюм есмен, эркинмен.
Сагъынч айта: "Мен егейим, сен ат бол..."
Къамучусу тийип, жаным уьркюген.

Арз этмеймен, къазархыдай къарышып,
Оьз-оьзюмню батылгъанман гёнюме.
Къайнашаман, токъалайман арышым, -
Тек разимен - ассилик ёкъ гюнюме.

Къысмат, мени къызгъан! Рушбат берейим!
Яда оьмюр бою ясакъ тёлейим!
Сагъынчымны къабул этмей юрегим,
Яда ону оьлтюр, я мен оьлейим.

Эртен-эртен пусу чыкъмай тюйсенг де,
Гече-гече чырмала бой-боюма.
Ойнашы бол, сагъынч, кимни сюйсенг де,
Ит болайым тюк ой къошсам оюма.