Мен сюймеймен хапарсыз иш болгъанын,
Оьмюрюмде тоймагъанман яшавдан.
Мен сюймеймен йылны дёрт де заманын,
Инжингенде аврув булан сыркъавдан.

Мен сюймеймен сёзню аччы емишин,
Къопдурувну я макътавун, я шыртын.
Кагъызларым охуй буса ят гиши,
Инбашымдан таба къарап яшыртгъын.

Мен сюймеймен ялгъан сёзден хошланып,
Герти айтылгъан сёзге къаршы чыкъгъанны.
Артдан ургъан адам мени душманым,
Ондан бетер ерсиз тюбек чакъгъаны.

Тилчилени гёзюм гёрюп ярамай,
Яшынагъан гертиликни игъына.
Мен сюймеймен акътигине къарамай,
Сыйпагъанны тюкню ятгъан ягъына.

Мен сюймеймен тойгъан адам оькюрсе -
Не билсин ол юреклери зарланы!
Мен сюймеймен, сыпатына тююорсе
Уялмайгъан хасияты барланы.

Къанатлары сынгъанланы гёргенде,
Билседигиз, юрегимде не гьал бар:
Оьчлюкден кёп языкъсыныв бар менде -
Гёз алдыма геле Иса пайхаммар...

Осал болсам, мен кепекге тиймеймен,
Терс гёремен айып салма тенгиме.
Мен жаныма тувгъанны да сюймеймен,
Гётермеймен тюкюргенни гёнгюме.

Зор ярышлар гелмей мени хошума -
Онда чёпге гьарам акъча салына.
Инан, рагьат болажакъ дей яшама,
Инанмайгъан гележекни гьалына.