Юреклени заманы ёкъ аврума,
Хаса гюнлер оьтдю йыбав-той булан.
Гёк гюллени баса туруп баврума,
Юрекге ягь саламан оир ой булан:

Мен билемен къайтмажагъым бу гезик.
Мен къайтмасам, орнум тутар кимим бар?
Эсибизни жыйып сама битмедик -
Давгъа гетип бара жагьил уланлар!

"Дюньяны сюр чалар бугъай бизден сонг", -
Деп о бирев ёюлду яр гёчгендей...
Мен давдаман, дюньяны иши болсун онг,
Сизден Аллагь гечсин, менден гечгендей.

Мен топуракъны оьпдюм, ажжал етгинче,
Гьали энни эки гёзюм хум ютар.
Гьакъылыбыз сама жыиып битгинче,
Биз къарт болдукъ... Орнубузну ким тутар?!

Душманымны сырдаш этин кёр булан,
Ким къатарбаш учар мени оюмдан?
Шовву барагъан яшдыр, балики, шо улан -
Опурагъы уллу ону боюндан...

Муна мени гёнгюм гьали ачылды,
Гьали гёрдюм - артымдан ким гележек!
Оьмюрюбюз кюлдей болуп чачылды,
Орнуоузну бизин яшлар ележек.

Юрек тынгъан гюнлер, топлар атылып,
Мени тёшюм кёкюреди бирден-бир.
Биз гетсек де, гетгендей гюн артылып,
Янгы яшав мен жан берген ердендир.

Бу дюньяны къура гелдик биз нече,
Къушлар тырнан, увун чачды йыланлар.
Гьакъылыбыз жыйып сама битгинче,
Давгъа гетип бара бизин уланлар.