Al Marina V.
Mi amas vin en nun’, malkaŝe, sen imun’, - Ne antaŭ kaj ne post en via flam’ mi krias; Kun pluvo kaj kun sun’ mi amas vin en nun’, En iso - mi ne volas, en oso - mi ne scias. Pasea “amis mi” - funebra melodi’, Ĝi tenerecon mian dampas malagrable, - Elversis kvankam la poeto-di’: “Mi amis vin, sed mia am’ probable...” En tio vidas mi kompatan degnon, Kiel al homo, forgesita post forir’, Al forvelkinta eksa belulin’, Al reĝo, kiu perdis sian regnon; En tio estas la aspir’ sen celinspir’ Kaj malfidemo al “mi amas vin”. Mi amas vin en nun’ - sen perdoj, sen lakun’. Viv’ mia pasas nun - ne tranĉos mi vejnŝnuron! Nuntempe, ĉi-momente, simple nun - Ne tiras min pase’, ne logas min futuro. Mi venos ĉu per vad’, per naĝ’, per aviad’, Kun ĉenoj pudaj sur la gamboj mi eklamos, - Al vi mi venos sen mispromesad’, Ke post “mi amas vin” mi diros “kaj vin amos”. Amaras tiu “amos” malmorala - Subskribo falsa, verma truo, trompa ag’, Rampejo por forir’ kun oportun’, Venen’ kaŝita sur la fund’ pokala, - Kaj kvazaŭ vangofrapo por la nuna tag’, Malfid’ al tio, ke “mi amas” - nun. Mi france sonĝas plu kun tempa superflu’ En svagoj de l’ futur’, de la pase’ distinga. Al pilorio mi ligitas, hu! Vokitas mi al bariero - lingva. Ha, lingva diferenc’, - mi statas en maldec’! Sed ni duope venkos tiun diferencon. Mi amas vin eĉ’ en kompleksa tens’ - En la futur’ kaj la pase-prezenco!..
© Ludmila Novikova. Tradukis, 2018