Jak tak policza, my wyżarli ino trocha. Tako jest prowda! Im powiedz, Johann! Jakby gorzoła była z porządnego zboża, To od dwóch halbów żodyn by się tak ożarł. Ta pierwszo halba my wyżarli przi klopsztandze, Dalij my żarli kajś na balandze. Potyn pamiętom ino park i jakeś drzewa, Potyn już nie wiem, bo żech ciulnął sznupom w gleba. My pili z gwinta i my wtedy byli na czczo. Takie pragnienie nos wtedy naszło. A kiedy nyska podjechała granatowo, Johann już trzecio halba próbowoł. Z tej trzeci flaszki nom nie bardzo smakowało. Ale my twardo - wyżarli cało. A co godajom, że my kapralowi bryle zbili, To jest nieprowda! - Łon był bez bryli. Tyn kapral pedzioł, co nie wolno sam „spożywać”. Kozoł się rozejść i patrził krziwo. Coby się „rozejść”, to jo zaro żech się zgodził - I żech się rozszedł, żech się rozchodził.         Tego terozki to nie piszcie w protokole: Jak żech był śpikiem, godali w szkole, że ożyrokom samo życie do po gowie. Niech życie dowo - jo nic nie powiem.         A Johann kiwie się tak nie skuli gorzoły, On tyż wspomino piękny czas szkoły, A nic nie godo, bo te myśli mo głębokie, I wcale nie spi, bo ruszo okiem. Powiedzcie, po co nos zawierać u wos w celi, Pojechać do dom by my woleli. Zresztom - na sicher już nie chyca mojij bany, A Johann tyż jest trocha ściulany. Bardzo nom miło, że nos tukej szanujecie. Nos podwozicie, pospać dajecie, I chociaż z rana zaś ciężkiego kaca momy, Miłe przyjęcie zapamiętomy. U wos zaczinom nawet som szanować siebie. U wos naprowdy jest choby w niebie. Szkoda, że potyn zaś się zacznie. Somi wiecie, Że ni ma leko tukej na świecie.
© Julian Brudzewski. Tłumaczenie, 2004
© Julian Brudzewski. Wykonanie, 2012