Es is mayn xiksal - tsum aankhom layn, uf tas krayts, Fer wayter hiin too triwer tiskutiire un ruufe mich hayser, Um fersichere un pewayse pis ich im munt xaume, Tas aler tings woo ferkheyert is - tume wërter, krume weeche, Tas ti ferkhaafer woo lie saan iwer Kristus sayn feeler, Tas te hayle woo imer noch eko macht in kroose numer wach kept! Prinse hon mitsamer kextrit fer fiile lange yoore, Un in aarmut un layte waare ti foleke am eksistiire. Awer Ivan Kalita hot aankefang en xtaat se krinte Un ti horte fon Zaleeses hot kesamelt sayn kraft. Tan hot too Pheeter sayn xlechtes ketuun un unruue umsonst, Jemeljan Pugachevs kriich un noch mool aarmut. Lost aych net ferxteen, was ich aych mool saan, Ich wëre tas noch mool foerhoole, aach wën ich en xlechte hampelman fer se xpiile hon, Tas yia wolt khee solutsioon fine pis te theema keënert kept, Tas ti inpiltunge fon ale ëpoke sin ti selwiche. Awer ich khan, in te woerheet, net te khelich am laafe leyer mache, Selepst wën ich en tayl ferxite, aach khan es net ketuun kewe, Un ich khan net te khelich ins kesicht fom faynt wërfe - Ich sin net am lie ore am praale, ich sin eenfach am paychte! Uf te rutxich plat, xnel am treye, xpuule ich, Un mayn klaychkewicht se hale, piye ich wii en ool! Sol ich te khelich ferpreche in xtiker? Awer ich khan tas net! Ich tuun fer en keeerte man unmiitlich yachte: Ich tuun te khelich ap kewe un keen fom fest plats, Ich kewe fray fon pesoriche, wën ich tas kemach hon! Ich wëre in ti tunkelheet ferxtekle, newel un xnee, Filaycht wërt er te khelich leyer mache, ich kriin tas ploos nii se wise. Yets kraase ich uf em khamp unich mayn alte khameraate, Ich siin net taytlich uf te net leere khelich woo kelos waar - ich hale mama, Ich murmle aach net triwer, anxtat mayne aatem se xpaare, Tas mache ich net, khan paseere tas se mich ins toote trample tuun. Ich, in yeete meechliche fal, ërier iwer tich, khameraate! Filaycht phaar fon aych xpeeter fer mich khertse aan xteche - Fer ti nakiche nërfe xtachle wii ich sopraan- un ferxtrike, Un ti lustich aart wii ich xtichle un witse mache. Wën es paseyert tas ich mit ale sorte fon layt petroo kewe, Wën es paseyert tas ich ferxprochne peloonunge sin, tuun ich saan nee! Ich wëre khee thoon kewe wën mayn nërfe sich loos lose, Wën es soo is, wëre ich klaych ti neetiche xraupe fext tsiye! Un ich wëre eher zechen, toope, ti hel hooch heepe un khëmfe, Un ich tuun eher ferayse ales was ich in te nacht kekritselt hon, Un ich tuun liiwer net teskant pis ich ferkeen, Als ich hantle wii te xtaap am ritxe im sune xtraal! Wën es sich raus xtelt tas ich te khelich leere, noo tëm ales, Wën es sich raus xtelt tas recht sin mayn manich mool harte liiter, Wën ich pewayse - aach mit xaum am maul, wëre ich saan, "Es is net ales inpultung!" - noo mayne toot.
© Solange Hamester Johann. Iwersetst, 2016