No’ voràe morìr senza sest, fin’dèss ‘a mé vita lo ‘à ‘bbu, e no’ me piase nianca co’ stae mal, o me son inbriagà. Cussì no’ me piase quei senza cuòr, e no ‘scolte chi che pensa de savér tut, me sta sue bàe quei che spia i mé pensieri slongàndo ‘a testa drio ‘e mé spàe. No’ me piase quei che ghe fa tut istéss, o co’ i te stropa ‘e paròe tea boca, no’ me piase quei che spara a tradimento, sperando in calche forma de perdono. No’ me piase el batiman dei lecacùi, i moscati del no’ so, quei che sparla pardadrìo, quei senpre contrari, e quei ruspighi come pàjieta gratàdha tel vero. No’ me piase de ‘ver ‘bbu rasón, pitòst ‘ò pì caro un san rabiosón, che “rispeto” sie paròea ribandonàdha. Che se dise mal de un, no’ lo soporte. Co’ capita che ‘na àea se spache, no’ lève co’ pietà ‘a mé vose, no’ me piase né vióenzha né fiaca, me despiase sol pa’ Cristo tea crose. No’ me piase co’ me manca el coràjo, e no’ posse véder un pestà senza colpa, o chi che fa sagra drento ‘a mé ànema o, pèdho ‘ncora, che el ghe spua ‘dòss. Pì de tut no’ me piase coroti e trafegóni ‘ndo’ che sol che ‘i schèi conta davéro. E anca se el mondo sarà suo de lori, no’l me piaserà mai, cussì revessà.
© Fabio Franzin. Translation, 2016