Em Howe lidje dee Schäp; foahre dann opp lange Reise; Kohme doch emma wada tridj, wann uck derjch stormische Seeen. Etj bliew tjeen haulwet Joah von die wajch, Finj miehne Heimat wada, opp dann doch wada wajch too foahre. Aule kohme tridj, blosz miene Frind nijch; Nijch dee trüsta, enn uck nich dee jeleefteste Frües. Aule kohme noh Hüs, blosz dee wijchtijchste nich. Daut Schetjsaul - nä, uck mie selwst! - vetrüe etj nich meea. Scheen wiah daut, wann dit eine ütstoawe kunn - Dise niemoohdsche Neijung daut aules jetrant mott. Doch, enn miene Frind, em Drohm, doa finj etj mie noch einmol noh Hus, Enn doabie kaun etj soogoa sinje - daut woat tjeen haulwet Joah meea diere.
© Jim Derksen + Harold Neufeld. Translation, 2016