Derê se semmo lasciæ solo scròlli e tramonti,
ghe fise a-o manco ’n xeuo, solo un solo, dimmo, di ciù lêgi... 
spero solo che sti nòstri giacoin neigri ne permettan, a-o manco
pe ’na vòtta ancon, de vedde ’n’ouröra.

Ancheu n’an dito, davanti a tutti quanti, de moî da eröi: 
d’acòrdio, proviemo, stemmo ’n pö a vedde quello che se peu fâ.
Ma ò pensòu, into fumâ a cicca do vexin, che ògnidun fa solo quello ch’o l’é bon a fâ,
Pe mi, quello che m’é cao l’é rivedde ’n’ouröra pe ’na vòtta ancon.

Pe un chi fa di goasti l’é ’n speciale önô ese inte ’na squaddra speciale; 
no sâtæme adòsso co-in man in pugnale, no l’é o caxo, òua,
de stâ li a stragiase: anche co-a goa squarsâ
mi ghi-â faiö ancon a vedde ’n’ouröra.

Semmo pasæ de derê a seu spalle,
L’é stæto duo pe ’n davei no tagiâ a goa a-o nemigo sorpreizo mezo adormio; 
ma, into tagiâ co-i denti o fî spinòu, ò notòu in sce l’atto
in giâsô inaiòu, averto, emoscionòu co-a testa in festa za giâ a levante.

Mêz’ôa dòppo sei oe, derê a-e spalle
no gh’é restòu solo scròlli e tramonti, ma anche xeui e ouröre; 
co-ina smòrfia, tra i denti me ghe passo ’n fî con cura. 
No ò visto l’ouröra, ma ancon pöchi atimi e l’aviæ avua davanti.

In scî seu passi fa ritorno a squaddra decimâ
e quello che l’é sucesso o gh’à ben pöca inportanza, quello che inporta o l’é che ò fòrte o l’é sâtòu.
M’aresta a speransa che sto spòrco lòu chi
o ve permetiâ òua, sensa nisciun òstacolo, de rivedde l’ouröra.