Ka burniawa wielgiych miast, ka wartki brzyncek
Nazad leziemy, bo inksego ni momy ślaku,
Chybomy do miast, kiejby tratwa na brzyzek,
Nase serca ostajom na wierchach, na wieki wieków.

Godom wom, moje bedzie na wierchu,
Kiebyście sie mieli wadzić do rano,
Piykniejse som ino wierchy od wierchów,
Hańte, kie sie nikto ni styrmoł.

Kto w bidzie chciołby ostać bez pomocnych roncek?
Kto ni chiołby posłuchać co godo serce?
Ale nazad sie żegnomy - na miesoncek, na rocek,
Przecie i bóckowie złazili na miedze.

Godom wom, moje bedzie na wierchu,
Kiebyście sie mieli wadzić do rano,
Piykniejse som ino wierchy od wierchów,
Hańte, kie sie nikto ni styrmoł.

Wierchy nom wiare i stropacyje rychtujom
Wierchy pytajom, coby od nik ni chyboć
Ale fcemy cy ni, kajsi indziyj nos inksi ciongnom,
Tak wej świat ułozono, co trza nazad łozić.

Godom wom, moje bedzie na wierchu,
Kiebyście sie mieli wadzić do rano,
Piykniejse som ino wierchy od wierchów,
Hańte, kie sie nikto ni styrmoł.